Από τις πρώτες του μέρες ως Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο Νίκος Τόσκας δεν χάνει ευκαιρία να δείξει την ευαισθησία του προς τη νέα γενιά αυτής της χώρας. Στα χνάρια του προκατόχου του Γιάννη Πανούση, που άδειασε ένα οπλοστάσιο σε 25.000 κόσμου έξω από την Τούμπα όντας μόλις 14 ημερών Υπουργός, με τα πιτσιρίκια να κλαίνε δίπλα μας ρωτώντας τους μπαμπάδες τους «γιατί», ο Ζούκοφ τιμωρεί τους μελλοντικούς χουλιγκάνους της ΑΕΚ με την κλασική χυδαία, απάνθρωπη, αλόγιστη χρήση δακρυγόνων -για να σταματήσουμε έναν, ας πνίξουμε χίλιους.
Άραγε στον καθρέφτη τους το πρωί αναγνωρίζουν το τέρας;
Έχει βάλει 15 γκολ σε 28 συμμετοχές. Βάζει 1 γκολ ανά 125 αγωνιστικά λεπτά, δηλαδή 1 γκολ σε λιγότερο από ενάμισο ματς. Έχει βάλει φέτος τα 3 από τα 5 γκολ του ΠΑΟΚ σε 5 αγωνιστικές. Σκοράρει αυτός και κερδίζουμε, δεν σκοράρει και φέρνουμε 0-0. Άνοιξε το σκορ και στις τρεις νίκες του ΠΑΟΚ. Αυτήν τη στιγμή είναι όχι απλώς ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος (αν και νωρίς) αλλά και ο πιο αποτελεσματικός, με 1 γκολ ανά 3,7 τελικές (ο Φορτούνης που ισοβαθμεί μαζί του έχει 2 από τα 3 γκολ του με πέναλτι). Κοινώς, δώσε την μπάλα στον Prijo και ξέρει αυτός -τέτοια νούμερα δεν έχουμε ξαναδεί στον ΠΑΟΚ.
Αποχαιρετάμε μία από τις μεγαλύτερες κηλίδες του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου με μια μεγαλοπρεπή μούντζα: Στον αγύριστο. Δυστυχώς, δεν τον αποχαιρετάμε και από τις ζωές μας, καθώς το βρωμοκάναλό του θα συνεχίσει να μολύνει τις συχνότητές μας. Λίγοι άνθρωποι έκαναν τόσο κακό όσο αυτός, ακόμα λιγότεροι την έβγαλαν στο τέλος καθαρή. Αλλά οι περισσότεροι χειροκροτήθηκαν μέχρι να τους πάρουν χαμπάρι. Μια μούντζα και σε κάθε βάζελο που τον χειροκρότησε, υπερασπίζοντάς τον κιόλας όποτε υπήρξε ευκαιρία. Ο κόσμος μας μπορεί να παραμένει το ίδιο βρώμικος, αλλά ο ποδοσφαιρικός μας μικρόκοσμος μόλις καθάρισε λιγουλάκι από μία σαπίλα.
Με τέσσερις ξένους, με εφτά ξένους, με πέντε κοινοτικούς, με σαράντα κοινοτικούς, με το ίδιο μπάτζετ, με το μισό μπάτζετ, με το ένα τρίτο του μπάτζετ, ως πρώτοι ή δεύτεροι ή τρίτοι ή τέταρτοι στην κανονική περίοδο, με πλεονέκτημα έδρας, με μειονέκτημα έδρας, στους τελικούς, στους ημιτελικούς, με ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, χωρίς ευρωπαϊκές υποχωρήσεις, με πλήρη ομάδα ή με τραυματίες βασικούς, με Κουβανούς, με Βενεζουελανούς, με Βραζιλιάνους, με Ισραηλινούς, με Σέρβους, με Έλληνες, με σαραντάρηδες, με πιτσιρικάδες, με μπουκάλια, καρέκλες, τενεκέδες, φωτοβολίδες, πυρσούς, στο Παλατάκι, στου Ρέντη, πείτε μας, πώς θέλετε να το σηκώσουμε φέτος, να μην ξοδεύεστε χωρίς λόγο και να μη μαλώνετε με τις ομοσπονδίες και τους παίκτες, πώς προτιμάτε το τέταρτο, θα το φάτε εδώ, όπως το 2015 και το 2016 ή να το τυλίξουμε για το σπίτι, όπως το 2017;
Με αυτή την τιμωρία και τα δύο διαρκείας που περιμένουνε να χιονίσει, το ένα στο όνομα της Άννας, το άλλο στο όνομα μετανάστη στο Νότο, πρέπει να ξανανοίξουμε την κουβέντα για τις μετακινήσεις. Τις κανονικές μετακινήσεις, αυτές με τα πούλμαν, που ξεκινάς από την Καμάρα ή τη Νεάπολη και ταξιδεύεις μέχρι την πόλη όπου παίζει ο ΠΑΟΚ και γυρνάς το άλλο πρωί κατευθείαν για τη δουλειά και κάνουμε στάσεις στην είσοδο της Θεσσαλονίκης για να πάρουν κάποιοι αστικό για το εργοστάσιο στη Σίνδο. Να κινηθεί και η αγορά εν μέσω κρίσης, να πέσουνε φράγκα στα τουριστικά, στα μαγαζιά της Εθνικής, στις τοπικές οικονομίες που οι Παοκτσήδες πίνουν και τρώνε πολύ και αφήνουν χρήμα.
Είμαι τόσο απελπισμένος που θα δεχόμουν να ξαναρχίσουν οι εκδρομές ακόμα και με την παλιά συμφωνία, αυτή που ίσχυε επί δεκαετίες και ήταν οικονομικά ασύμφορη για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, δηλαδή να μας παρατάνε τα πούλμαν στην Κηφισιά, να πρέπει να διασχίσουμε όλη την Αθήνα μέχρι την Ομόνοια, να τρώμε επί ώρες ατέλειωτες τα χρήματα που έχουμε μαζέψει με κόπο και τα στερούμε από τις οικογένειές μας, να λιώνουμε σε κάθε αγώνα τα παπούτσια μας στις πορείες και να πρέπει να αγοράζουμε συνεχώς καινούργια, να μας κυνηγάνε οι μπάτσοι απ’ το πρωί ως το βράδυ, να περνάμε όλη την Κυριακή από τα ξημερώματα ως τα επόμενα ξημερώματα σε μια ξένη πόλη, να ψάχνουμε τρόπους να πάμε στο γήπεδο δίχως συνοδεία, να επιστρέφουμε κομμάτια με μουδιασμένα κεφάλια και πονεμένα κορμιά ως την επόμενη εκδρομή. Και οι αντίπαλοι να παρκάρουν τα λεωφορεία τους έξω από τη Θύρα 8, με συνοδεία μεγαλύτερη από την εκδρομή τους, ατσαλάκωτοι, δίχως να έχουν γράψει ούτε πενήντα μέτρα περπάτημα στην πόλη και να επιστρέφουν σπάζοντας τους ταχογράφους, κλούβα, λεωφορείο, περιπολικό, λεωφορείο, κλούβα. Το δέχομαι, δε με πειράζει, όλα τα παλιά μου αθλητικά τα έχω καβατζωμένα στην αποθήκη.
Αδικημένοι
Στο μυαλό του τυπικού νεαρού βάζελου, η ομάδα του είναι η πιο αδικημένη της τελευταίας εικοσαετίας. ...
Read more