Δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστής. Αλλά ήταν εκεί, παρόντας, τα τελευταία σαράντα χρόνια, άλλοτε ως κομπάρσος, άλλοτε ως «δύσκολη έδρα», μια ομάδα που συνήθως συμπλήρωνε την εξάδα ή την οκτάδα της βαθμολογίας, συντηρώντας την παρουσία της με σταθερότητα, με λίγες μεγάλες στιγμές και αρκετά ζόρια, ως να βρει τον δρόμο της πριν τέσσερα-πέντε χρόνια. Ήταν τόσο μακρόχρονη η Οδύσσεια του βολεϊκού ΠΑΟΚ, που μόλις πέρσι έφτιαξε θετικό ισοζύγιο σε νίκες και ήττες αλλά και σε κερδισμένα-χαμένα σετ στη στατιστική του ιστορία, κυνηγώντας να πατσίσει τα συσσωρευμένα αρνητικά ρεκόρ των παλαιότερων δεκαετιών. Ήρθε η έκρηξη του 2015 που ισοπέδωσε το σκηνικό της ελληνικής πετοσφαίρισης, ανέδειξε έναν νέο πρωταγωνιστή και, το πιο περίεργο απ’ όλα, τον βλέπει επί πενταετία να αρνείται να παραχωρήσει τη θέση του στην κορυφή του αθλήματος, εναλλασσόμενος με το αντίπαλο δέος στις εγχώριες διοργανώσεις.

Το εξωπραγματικό 115-32 του ΠΑΟΚ για το ελληνικό Πρωτάθλημα τις τελευταίες πέντε σεζόν τον έφερε, σχεδόν μισό αιώνα μετά την πρώτη του, ατυχή παρουσία στην Α’ Εθνική, να ισορροπεί τις συνολικές νίκες και ήττες του στην πρώτη κατηγορία (Α’, Α1, Volley League), σε κανονική περίοδο και αγώνες κατάταξης. Με δικούς του τους τρεις από τους τέσσερις τελευταίους τίτλους, ο ΠΑΟΚ παλεύει για τον τέταρτο στους πέντε αρχικά για να ισοφαρίσει τη σειρά και έπειτα να σπάσει για άλλη μια φορά την έδρα του Ολυμπιακού, κάτι που δεν φαίνεται ακατόρθωτο με την εικόνα των δύο ομάδων τον τελευταίο καιρό. Σήμερα, στις έξι, ο ΠΑΟΚ δίνει τον αγώνα #1000 στην ιστορία του στο Πρωτάθλημα. Αν σκεφτεί κανείς πως όταν έδινε τον αγώνα #800 το ρεκόρ σε νίκες και ήττες ήταν 360-440 και σήμερα είναι 500-499, αντιλαμβάνεται τι έχει πετύχει: Από το μείον 80, στο συν 1. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα το ισοφάριζε, θα έχανε και θα είχε ρεκόρ 500-500 σε 1000 ματς. Αλλά ΠΑΟΚ είσαι, η ομοιομορφία και η απόλυτη ισορροπία δεν σου πάει σε τίποτα.