«Σουρεαλισμός» (Υπερρεαλισμός), από τις γαλλικές λέξεις sur (επάνω, επί) και réalisme (ρεαλισμός, πραγματικότητα). Στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί ως «πέρα από το πραγματικό» ή «ανώτερο της πραγματικότητας» ή «ΠΑΟΚ».
Ο Σουρεαλισμός αποτέλεσε ιδρυτικό αλλά και βασικό στοιχείο στην ιστορία της ασπρόμαυρης οικογένειας, κάτι που μπορεί να διαπιστώσει οποιοσδήποτε εξετάσει οποιαδήποτε χρονική περίοδο μέσα στα 93 χρόνια που έχουν περάσει από το ξεκίνημα. Τα γεγονότα που οδήγησαν στην ίδρυση του συλλόγου είναι εύγλωττα στη χρονολογική τους παρουσίαση:
15 Οκτωβρίου 1924: Κυκλοφορεί το «Manifeste du surréalisme» του Αντρέ Μπρετόν, δηλαδή το «Μανιφέστο Του Σουρεαλισμού», του τρόπου αυτόματης ψυχικής έκφρασης με απουσία οποιουδήποτε ελέγχου από τη λογική.
26 Μαρτίου 1926: Εγκαινιάζεται στο Παρίσι η Galerie Surréaliste, όπου για πρώτη φορά εκτίθενται αποκλειστικά σουρεαλιστικά έργα τέχνης.
30 Μαρτίου 1926. Γίνεται η πρώτη συγκέντρωση στη Λέσχη Κωνσταντινουπολιτών και υπογράφεται το πρωτόκολλο ίδρυσης του ΠΑΟΚ.
5 Απριλίου 1926. Πραγματοποιείται η πρώτη Γενική Συνέλευση.
12 Απριλίου 1926. Υπογράφεται από τα μέλη του ΔΣ η αίτηση αναγνώρισης του συλλόγου στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.
20 Απριλίου 1926. Το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με την απόφαση 822 αναγνωρίζει επίσημα τον ΠΑΟΚ.
«Α, αυτό να κάνουμε, μία σουρεαλιστική ομάδα ποδοσφαίρου, να τι λείπει από τον κόσμο μας και τη σύγχρονη τέχνη. Σουρεαλιστική σκέψη, σουρεαλιστική λογοτεχνία, σουρεαλιστική ζωγραφική, σουρεαλιστικό ποδόσφαιρο».
Μια Εποχή Στο Τσιμέντο
Η ενηλικίωση ενός εφήβου στις τσιμεντένιες κερκίδες της δεκαετίας του ’90, μιας συναρπαστικής οπαδικής περιόδου που άφησε σακατεμένους όσους επέζησαν από τις παγίδες της. Οι εκδρομές, τα συνθήματα, οι πέτρες, τα κλομπ, η πρέζα που μύρισε κάθε φλέβα δεμένη με δίχρωμο κασκόλ.
Ο παράλληλος κόσμος που οι περισσότεροι αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν – μια ωδή στην κοινή ουτοπία των «χούλιγκαν», στα παιδιά που δε μεγάλωσαν, στις ζωές που δε θα αφηγηθεί κανείς πέρα από όσους τις είδαν να σβήνουν, Κυριακή με Κυριακή, στις γαλαρίες των πούλμαν και στα κάγκελα των γηπέδων.
Συνάμα, μια νοσταλγική ματιά, σε πρώτο πρόσωπο, από ένα μέλος της κερκίδας του ΠΑΟΚ, που απλώνει στο χαρτί καθετί σοβαρό ή αστείο, σημαντικό ή ασήμαντο μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του, από την πρώτη του στιγμή στους καπνούς του πετάλου μέχρι την τραγωδία που έκλεισε και σημάδεψε ολόκληρη τη δεκαετία, ορίζοντας και το τέλος της «Old School» γενιάς που έθεσε τους κανόνες της οπαδικής ζωής ουρλιάζοντας, χοροπηδώντας κι αιμορραγώντας στα γήπεδα και στους δρόμους.