Οι Παοκτσήδες ζούνε την απόλυτη φαντασίωση, οι γαύροι γεμίζουν το Καραϊσκάκη και καμαρώνουν την ομάδα τους δεύτερη, οι αεκτσήδες είναι περήφανοι για το στολίδι τους που χτίζεται, οι παναθηναϊκοί χαίρονται για τη νέα προσπάθεια με τα μωρά του Δώνη, οι αρειανοί πανηγυρίζουν που βγαίνουν Ευρώπη μετά τη Βήτα Εθνική -παίρνει Πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ και αποκαταστάθηκε η ισορροπία της Φύσης, πρώτοι φορά στην ιστορία όλοι δηλώνουν ικανοποιημένοι. Ας μην τη διαταράξουμε, για όσα χρόνια μπορούμε.
Μια Εποχή Στο Τσιμέντο
Η ενηλικίωση ενός εφήβου στις τσιμεντένιες κερκίδες της δεκαετίας του ’90, μιας συναρπαστικής οπαδικής περιόδου που άφησε σακατεμένους όσους επέζησαν από τις παγίδες της. Οι εκδρομές, τα συνθήματα, οι πέτρες, τα κλομπ, η πρέζα που μύρισε κάθε φλέβα δεμένη με δίχρωμο κασκόλ.
Ο παράλληλος κόσμος που οι περισσότεροι αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν – μια ωδή στην κοινή ουτοπία των «χούλιγκαν», στα παιδιά που δε μεγάλωσαν, στις ζωές που δε θα αφηγηθεί κανείς πέρα από όσους τις είδαν να σβήνουν, Κυριακή με Κυριακή, στις γαλαρίες των πούλμαν και στα κάγκελα των γηπέδων.
Συνάμα, μια νοσταλγική ματιά, σε πρώτο πρόσωπο, από ένα μέλος της κερκίδας του ΠΑΟΚ, που απλώνει στο χαρτί καθετί σοβαρό ή αστείο, σημαντικό ή ασήμαντο μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του, από την πρώτη του στιγμή στους καπνούς του πετάλου μέχρι την τραγωδία που έκλεισε και σημάδεψε ολόκληρη τη δεκαετία, ορίζοντας και το τέλος της «Old School» γενιάς που έθεσε τους κανόνες της οπαδικής ζωής ουρλιάζοντας, χοροπηδώντας κι αιμορραγώντας στα γήπεδα και στους δρόμους.