- Σσσσσσσσσσς...
- Καλό έγινε.
- Τέλειο.
- Μαλάκα, ναι.
- Ναι, ρε μαλάκα.
- Τέτοιο σκαλί δεν έχει ξαναφτιαχτεί.
- Ναι.
- Σσσσσσσσσσς...
- Δες, μαλάκα, δες.
- Ε, βλέπω.
- Όχι, δες.
- Ναι.
- Ναι.
- Τι να δω;
- Το σκαλί, ρε.
- Μπόμπα.
- Μαλάκα, μόνο το δικό μας είναι ίσιο.
- Ναι, ρε, καλά λες.
- Όλα τα άλλα στραβά τα φτιάξανε.
- Όλα, ναι. Κάτσε... Ναι, όλα.
- Σσσσσσσσσσς...
- Ε, πήγε και με πήρε χαπάκηδες ο άλλος.
- Ναι, ρε.
- Τι περίμενε, δηλαδή, να πούμε.
- Ο Σογκούν;
- Ναι, ρε.
- Έλα, ντε.
- Σσσσσσσσσσς...
- Να σε πω, άμα δεν μπορούν να δουλέψουν, να μην κουμπώνονται από το πρωί.
- Ε, ναι, εμείς δηλαδή μαλάκες είμαστε.
- Την Τούμπα σε βάλανε να χτίσεις, μωρέ μαλάκα.
- Δείξε λίγη σέβαση.
- Δε σέβονται, ρε.
- Δεν ξέρουν, ρε.
- Πωωω, αδερφέ μου, θα έρχονται τα Παοκτσάκια μετά από χρόνια στην 4 και θα λένε για μας, ρε.
- Για το πανί;
- Ποιο πανί;
- Το πανί με το «Ζου», ρε.
- Θα φτιάξουμε και πανί; Μαλάκα, πονάει η μέση μου με τόσα μπετά.
- Αυτό που φτιάξαμε, ρε.
- Πότε, ρε μαλάκα;
- Πέρσι.
- Ποιοι το φτιάξατε;
- Εμείς, ρε.
- Ναι, εσύ με ποιόνα;
- Εσένα.
- Σσσσσσσσσσς...
- Δε θυμάσαι.
- Κάτι με τον Μπάμπη από την Επτάλοφο θυμάμαι.
- Τον Ζορό.
- Ναι.
- Τώρα που το λες, μπορεί ο Μπάμπης να το έφτιαξε.
- Ε, σε λέω.
- Δεν πειράζει, τώρα θα μας θυμούνται για το σκαλί.
- Ποιο σκαλί;
- Αυτό, ρε.
- Αυτό;
- Εκείνο.
- Εκείνο;
- Το 22.
- Σσσσσσσσσσς...
- Κάτσε να γράψω να το θυμάμαι ποιο χτίσαμε εμείς.
- Άσε, δεν θα το ξεχάσουμε.
- Λες;
- Ε, ναι, το ’22 ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ, ρε, δεν ξεχνιέται.
- Καλά λες.
- Ε, σε λέω.
- Σσσσσσσσσσς...
- 1922.
- Ρε αδερφέ...
- Πείνασα, ρε μαλάκα.
- Κι εγώ, αλλά άλλο θέλω να σε πω.
- Πες, αλλά πεινάω, να ξες.
- Τώρα τι ήθελα να σε πω.
- Για τον Μπάμπη, τον Ζορό.
- Ναι.
- Ε, πες.
- Σσσσσσσσσσς...
- Πάμε να φάμε Επτάλοφο;
- Πάμε.
- Α, ρε συ, το ’26 δεν ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ;
- Όχι, ρε, το ’22.
- Καλά λες.
- Το θυμάμαι, ήταν η καταστροφή της Νέας Σμύρνης.
- Το ’22;
- Ναι.
- Σσσσσσσσσσς...
- Έχει ένα βιβλίο ο γέρος μου πάνω απ’ την τηλεόραση και το βλέπω κάθε μέρα.
- Το ’85 δεν ήταν η καταστροφή της Νέας Σμύρνης;
- Το ’22, ρε.
- Με Μάκη και Νικόλα, με τη διμοιρία...
- Αμάν, καλά λες.
- Που είχαμε πάει με την Καλλιθέα και φτάσαμε με την 4 και δεν θυμόμασταν πότε αλλάξαμε πούλμαντα.
- Και μας ψάχνανε.
- Ποιοι μας ψάχνανε;
- Οι άλλοι.
- Σσσσσσσσσσς...
- Μας βρήκανε, άραγε;
- Ποιος να ξέρει.
- Δηλαδή το βιβλίο του γέρου μου μιλάει για τον Μάκη και τον Νικόλα;
- Ε, άμα είναι για την καταστροφή της Νέας Σμύρνης.
- Πωωω, μαλακία, δεν το άνοιξα ποτέ.
- Άμα έχει φωτογραφίες, μπορεί να έχει κι εμάς.
- Καλά λες.
- Σσσσσσσσσσς...
- Θα πάω το βράδυ να δω.
- Άμα έχει, κόφ’ τες, να τις κολλήσουμε στον Σύνδεσμο.
- Τι να έχει;
- Φωτογραφίες.
- Πού, ρε;
- Στο βιβλίο.
- Δε σε πιάνω.
- Της Νέας Σμύρνης.
- Με Πανιώνιο πότε παίζουμε;
- Παίξαμε.
- Πήγαμε;
- Πήγαμε.
- Πότε, ρε;
- Ε, κάποτε παίξαμε και πήγαμε.
- Σσσσσσσσσσς...
- Δεν θέλω να φύγω, ρε μαλάκα.
- Πώς έτσι;
- Καμαρώνω το σκαλί.
- Ε, ναι. Όλα στραβά, το δικό μας ίσιο.
- Το 22.
- Καλά έκανες και διάλεξες το 22.
- Που ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ.
- Το ’22 ιδρυθήκαμε;
- Ναι, ρε, έχει κι ένα βιβλίο ο γέρος σου πάνω απ’ την τηλεόραση.
- Πού το ξέρεις, ρε;
- Το είδα μια φορά σπίτι σου.
- Καλά λες.
- Άντε, πάρε την τελευταία να πάμε να φάμε.
- Πάμε.
- Τι ώρα παίζουμε αύριο;
- Σσσσσσσσσσς...
- Παίζουμε αύριο;
- Ξέρω κι εγώ; Τι μέρα είναι;
- Μάστορααα! Τι μέρα είναι;
- Δε σ’ ακούει, μακριά είναι.
- Μάλλον Σάββατο είναι αύριο.
- Να στεγνώσει και το σκαλί.
- Σωστά.
- Σσσσσσσσσσς...
- Και την Κυριακή, ρε φίλε, να το δείχνουμε σε όλους.
- Το σκαλί μας.
- Καμάρι.
- Το μοναδικό ίσιο.
- Αλφάδι.
- Εύκολη η οικοδομή, τελικά.
- Ναι, ρε, τσάμπα το φοβόμασταν.
- Φράγκα πήραμε;
- Τα φάγαμε κιόλα.
- Κομπλέ.
- Κομπλέ.