«Όταν η νίκη είναι η επιβίωση και ο θάνατος είναι η ήττα». Σ’ ένα στιχάκι όλος ο φετινός ΠΑΟΚ, το σήμερα, το τώρα, το αύριο. Όσο υπάρχει, κερδίζει -δεν υπάρχει ήττα γι’ αυτή την ομάδα, τα σκορ γράφονται μονάχα για την ιστορία. Οι άδειοι λογαριασμοί, οι εξώσεις από τα σπίτια τους, το καθημερινό ξύπνημα για την προπόνηση δίχως να ξέρουν πόσους συμπαίκτες θα συναντήσουν. Οι μάνατζερς που πιέζουν τους πελάτες τους και τρελαίνονται, δεν το χωράει ο νους τους πως κανείς δεν δέχεται να αφήσει την ομάδα για ένα καλύτερο συμβόλαιο -για ένα οποιοδήποτε συμβόλαιο που θα πληρωθεί. Η ατάκα της χρονιάς από αυτόν που έχει να παίρνει τα περισσότερα αλλά συνεχίζει να παίζει με την πληγή ανοιχτή και το σώμα να μην τον υπακούει: «I don’t give a fuck about the money». Στην πιο ΠΑΟΚ ομάδα της εικοσαετίας μείναμε να τη στηρίζουμε όσοι έχουμε στις τσέπες μονάχα τα χέρια μας και τίποτε άλλο. Τα βγάζουμε και τη χειροκροτάμε. Σε κάθε ματς, δίχως να κοιτάμε τον πίνακα. Καιρό τώρα.