Τα τελευταία 1.600 πρωινά οι Παοκτσήδες ξύπνησαν 150 φορές έχοντας στον νου τους τον αγώνα που θα έδινε αργότερα η ομάδα τους για την Α’ Εθνική. Οι αρειανοί μόλις μία, την προηγούμενη Δευτέρα.
Τα τελευταία 1.600 πρωινά οι Παοκτσήδες ξύπνησαν 42 φορές έχοντας στον νου τους τον ευρωπαϊκό αγώνα που θα έδινε αργότερα η ομάδα τους. Οι αρειανοί καμία.
Τα τελευταία 1.600 πρωινά οι Παοκτσήδες ξύπνησαν δύο φορές Κυπελλούχοι Ελλάδας. Οι αρειανοί καμία -μία φορά ξύπνησαν αποκλεισμένοι από τον Δωτιέα Αγιάς για το «Κύπελλο Γ’ Εθνικής», μία φορά δεν υπήρχε καν Κύπελλο για τους συμμετέχοντες στην κατηγορία τους, ενώ τις δύο φορές που συμμετείχαν στο κανονικό Κύπελλο Ελλάδας είδαν τον ΠΑΟΚ να το σηκώνει στο τέλος.
Τα τελευταία 1.600 πρωινά οι Παοκτσήδες ξύπνησαν ανυπομονώντας να δουν ως αντιπάλους την Ντόρτμουντ, τον Άγιαξ, τη Φιορεντίνα, τη Σάλκε, τη Βασιλεία, τη Σπαρτάκ, την Μπενφίκα. Οι αρειανοί ξύπνησαν ανυπομονώντας να δουν ως αντιπάλους τον Απόλλωνα Αρναίας, τον Άρη Ακροποτάμου, το Βυζάντιο Κοκκινοχώματος, τη Θύελλα Φιλώτα, τον Εθνικό Νέου Αγιονερίου, τον Καμπανιακό, τον Έβρο Σουφλίου, την ΑΠΕ Λαγκαδά, τον Αχαρναϊκό, τον Καραϊσκάκη Άρτας.
Αφήστε τους αρειανούς να το χαρούν. Είναι απανθρωπιά να ασχολείσαι μαζί τους. Είναι θέμα κοινωνικής συνείδησης.
Άρης: 0 (χρόνια στην Ευρώπη και την Α’ Εθνική)
ΠΑΟΚ: 4 (χρόνια στην Ευρώπη και την Α’ Εθνική)
Μια Εποχή Στο Τσιμέντο
Η ενηλικίωση ενός εφήβου στις τσιμεντένιες κερκίδες της δεκαετίας του ’90, μιας συναρπαστικής οπαδικής περιόδου που άφησε σακατεμένους όσους επέζησαν από τις παγίδες της. Οι εκδρομές, τα συνθήματα, οι πέτρες, τα κλομπ, η πρέζα που μύρισε κάθε φλέβα δεμένη με δίχρωμο κασκόλ.
Ο παράλληλος κόσμος που οι περισσότεροι αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν – μια ωδή στην κοινή ουτοπία των «χούλιγκαν», στα παιδιά που δε μεγάλωσαν, στις ζωές που δε θα αφηγηθεί κανείς πέρα από όσους τις είδαν να σβήνουν, Κυριακή με Κυριακή, στις γαλαρίες των πούλμαν και στα κάγκελα των γηπέδων.
Συνάμα, μια νοσταλγική ματιά, σε πρώτο πρόσωπο, από ένα μέλος της κερκίδας του ΠΑΟΚ, που απλώνει στο χαρτί καθετί σοβαρό ή αστείο, σημαντικό ή ασήμαντο μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του, από την πρώτη του στιγμή στους καπνούς του πετάλου μέχρι την τραγωδία που έκλεισε και σημάδεψε ολόκληρη τη δεκαετία, ορίζοντας και το τέλος της «Old School» γενιάς που έθεσε τους κανόνες της οπαδικής ζωής ουρλιάζοντας, χοροπηδώντας κι αιμορραγώντας στα γήπεδα και στους δρόμους.