- Ναι, γεια σας, τι θα γίνει με την παραγγελία μας; Έχει φύγει το παιδί;
- Η παραγγελία σας θα είναι έτοιμη σε τριάμισι δευτερόλεπτα, κύριε.
- Πέρασαν τα τριάμισι δευτερόλεπτα. Έτοιμη;
- Α, τώρα έχει τάιμ-άουτ, δίνει οδηγίες ο Ίβκοβιτς.
- Δεν σας καταλαβαίνω.
- Δίνει οδηγίες ο Ίβκοβιτς, λέμε, θα κάνουν μακρινή πάσα στον Μπάρλοου ή θα την κατεβάσει ο Κόρφας, ένα από τα δύο.
- Αφού την παίρνει ο Μπάνε, ρε φίλε, και βάζει το τρίποντο από τα δεκαπέντε χιλιόμετρα.
- Ναι, αλλά επειδή έχουνε δει πολλά τα μάτια μας, στο βιβλίο μπορεί να το χάσει, οπότε λίγη υπομονή να γίνει η επαναφορά.
- Εντάξει, αλλά μην το κλείσετε, θα περιμένω να μου πείτε αν μπήκε και στο βιβλίο.
Μια Εποχή Στο Τσιμέντο
Η ενηλικίωση ενός εφήβου στις τσιμεντένιες κερκίδες της δεκαετίας του ’90, μιας συναρπαστικής οπαδικής περιόδου που άφησε σακατεμένους όσους επέζησαν από τις παγίδες της. Οι εκδρομές, τα συνθήματα, οι πέτρες, τα κλομπ, η πρέζα που μύρισε κάθε φλέβα δεμένη με δίχρωμο κασκόλ.
Ο παράλληλος κόσμος που οι περισσότεροι αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν – μια ωδή στην κοινή ουτοπία των «χούλιγκαν», στα παιδιά που δε μεγάλωσαν, στις ζωές που δε θα αφηγηθεί κανείς πέρα από όσους τις είδαν να σβήνουν, Κυριακή με Κυριακή, στις γαλαρίες των πούλμαν και στα κάγκελα των γηπέδων.
Συνάμα, μια νοσταλγική ματιά, σε πρώτο πρόσωπο, από ένα μέλος της κερκίδας του ΠΑΟΚ, που απλώνει στο χαρτί καθετί σοβαρό ή αστείο, σημαντικό ή ασήμαντο μπορεί να ανασύρει από τη μνήμη του, από την πρώτη του στιγμή στους καπνούς του πετάλου μέχρι την τραγωδία που έκλεισε και σημάδεψε ολόκληρη τη δεκαετία, ορίζοντας και το τέλος της «Old School» γενιάς που έθεσε τους κανόνες της οπαδικής ζωής ουρλιάζοντας, χοροπηδώντας κι αιμορραγώντας στα γήπεδα και στους δρόμους.