Σαν σήμερα, στις 11 Δεκεμβρίου 1993, ο Στέλιος Χαρλαβάνης πετσοκόβει με τον μπαλτά τον ζαλισμένο ΠΑΟΚ της πρώτης χρονιάς δίχως προορισμό και κορυφώνει την παράστασή του με την ίσως πιο άκυρη αποβολή της δεκαετίας. Θα απομείνει μία ολόκληρη ώρα αγώνα, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο θα κρατήσει με δέκα παίκτες το 2-1 που προκύπτει ως εκείνη τη στιγμή παίζοντας το χαρακτηριστικό ποδόσφαιρο «ντου» δίχως πλάνο και με αποκλειστικό τρόπο ανάπτυξης το «σουτάρετε από παντού, ένα θα μπει» του Μπλαχίν. Μπήκαν τρία, είδαμε το ένα, το τρίτο, που έκλεισε το απίστευτο για τα δεδομένα της εποχής 3-1 κόντρα στον τεράστιο Παναθηναϊκό του Όσιμ -και μόνο η σύνθεση του αντιπάλου προδίδει το μέγεθος του γλεντιού που στήθηκε στην κατηφοριά για το δεύτερο γλέντι της βραδιάς εναντίον του συμπολίτη στο Παλέ: Βάντσικ, Αποστολάκης, Μαυρίδης, Ουζουνίδης, Καλιτζάκης, Μπορέλι, Χριστοδούλου, Νιόπλιας, Γεωργιάδης, Σαραβάκος, Βαζέχα, Φραντζέσκος, Δώνης.

Ο ΠΑΟΚ, με προπονητή τον Βουλινό και τρέχοντα εκπρόσωπό του στον πάγκο τον Όλεγκ της καρδιάς μας, είχε παρατάξει μία από τις πιο κλασικές 90ς εντεκάδες (Μιχόπουλος, Χάβος, Παναγιωτίδης, Αλεξίου, Τζόνι, Οικονομίδης, Λαγωνίδης, Ζαγοράκης, Γιουκούδης, Καρασαββίδης, Λούχοβι και αλλαγές ο Μαλιούφας με τον Τουρσουνίδη), ξεκίνησε με 2-0 στο πρώτο τέταρτο κόντρα σε κάθε προγνωστικό, άντεξε στη μείωση του Βαζέχα, άντεξε στην αποβολή, έβαλε και το τρίτο προς το τέλος με τον Μίλαν Λούχοβι και πήρε ανάσα. Ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να πιάσει στην κορυφή την ΑΕΚ, από την οποία απείχε τρεις βαθμούς, και στο τέλος έχασε το Πρωτάθλημα.

Ήταν το τελευταίο ματς της ζωής μου στην Τούμπα ως ελεύθερος άνθρωπος, καθώς λίγες μέρες μετά τα φτιάξαμε με την Άννα και από τότε φέρομαι πολιτισμένα. Τα δύο πρώτα μας γκολ δεν ξέρω ποιοι τα έβαλαν. Μπήκαμε με τον Νίκο στο εικοσάλεπτο, τα χάσαμε, είχαμε ξεκινήσει από τα ξημερώματα με οτοστόπ, μας είχε πάρει ένα περίεργο Ρενό οκταθέσιο, να ‘ναι καλά ο άνθρωπος, του είχαμε κάψει το κάθισμα με τα τσιγάρα (ο άλλος, όχι εγώ), μας είχε αφήσει έξω από το γήπεδο, θυμάμαι, μπήκαμε και είδαμε να τρώει την κόκκινη ο Αναστασιάδης. Συνεπώς, στο στιγμιότυπο του Praktorinos PAOK Retro, ποιος ξέρει τι υβρεοπομπή βγαίνει από το στόμα μου, όντας ο πιο κοντινός φίλαθλος («φίλαθλος») στο περιστατικό. Είμαι σίγουρος πως θα λέω κάτι σαν «μα, κύριε διαιτητά, δεν είναι δίκαιη η αποβολή, γνώμη μου πάντα, στο επόμενο ματς με τον Παναθηναϊκό θα μας δώσετε έστω ένα από τα έξι πέναλτι που θα μας κάνουν, ήρεμα ρωτάω».