«Ο Σαββίδης δε νιώθει από ΠΑΟΚ, τον χρησιμοποιεί για τις μπίζνες του».
«Ο γιος του δε νιώθει από ΠΑΟΚ, είναι ένα κακομαθημένο που πουλάει τρέλα με τους μπράβους του και μας ντροπιάζει».

«Η διοίκηση δε νιώθει από ΠΑΟΚ, μόνο για το μισθό και την καρέκλα τους ενδιαφέρονται και να γλείφουν το αφεντικό».
«Ο προπονητής δε νιώθει από ΠΑΟΚ, ως αντίπαλος μας έκανε κωλοδάχτυλα και τώρα που τον πήραμε πουλάει σεβασμό».
«Οι παίκτες δε νιώθουν από ΠΑΟΚ, είναι μεθύστακες, σελφάκηδες, φοράνε κίτρινα παπούτσια και κίτρινα γάντια, είναι αδιάφοροι, μισθοφόροι και έρμαια των μανατζαραίων».
«Οι δημοσιογράφοι δε νιώθουν από ΠΑΟΚ, κανείς δεν κάνει σοβαρή κριτική στον Σαββίδη, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το καλό της ομάδας αλλά να τα έχουν καλά με την ΠΑΕ για να τσιμπάνε ειδήσεις».

«Μόνο ο Λαός του ΠΑΟΚ νιώθει από ΠΑΟΚ» -ο ειρμός διακόπηκε χθες το απόγευμα, στην ενός λεπτού απόλυτη σιγή στο γήπεδο της πόλης που μας πήρε τον τελευταίο από εμάς, από μια φωνή που ούρλιαζε «Μάνταλε, παίξε καλά τον ΠΑΟΚ, ρε γαμημένε».

Δε θα το ξεπεράσω ποτέ, ρε Χρηστάρα, που δεν έψαξα καλύτερα για να βρω τον μπάσταρδο ανάμεσά μας που λέρωσε τον αποχαιρετισμό. Συγχώρα με. Έπρεπε να κάνω στην άκρη το φόρτωμα από το φρέσκο κενό σου και να νιώσω ΠΑΟΚ όπως υποτίθεται πως νιώθω ΠΑΟΚ στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς διακοπές. Έπρεπε να τον βρω, να τον αρπάξω απ’ τα μαλλιά και να τον πετάξω έξω, να αφαιρέσω το καρκίνωμα, να καθαρίσω την κερκίδα από τη λέρα. Κι εγώ και ο καθένας εκεί γύρω. Συγχώρα με, ακόμα το στομάχι μου δεν μπορεί να ηρεμήσει απ’ την ντροπή.