Ωραίες οι ιστορίες από το παρελθόν, αλλά το παρόν μας έχει ξεφύγει.  Και η κατάσταση έχει φτάσει στο όριο της γελοιότητας.

Είπαμε, να στηρίξουμε, ΠΑΟΚ είσαι, αλλά το πράγμα φαίνεται από νωρίς πως δεν έχει χαΐρι. Άμα θέλει η Παναγιά θα πάμε καλά; Όχι, ρε Άγγελε, να πάμε καλά θέλει-δε θέλει η Παναγιά. Γι’ αυτό θέλαμε μεγάλο προπονητή στον ΠΑΟΚ, για να φτιάξει ομάδα που θα κερδίζει ακόμα και την Παναγιά, που είναι Ολυμπιακός και του δίνει τα Πρωταθλήματα δυο δεκαετίες τώρα, να της αλλάξει ομάδα.

Άρχισε με τις δηλώσεις την πρώτη μέρα, αρχικά έλεγες «ωρίμασε, σοβάρεψε, γειώθηκε», αλλά άντε πάλι με τις γραφικότητες κάποια στιγμή, δεν κρατιέται, τι πουρέ κουβαλάει στους νευρώνες του εγκεφάλου του, δίπλα στη μεγαλοφυΐα του αυθεντικού μάστορα που ήτανε κάποτε, σάπισε κάτι εκεί μέσα, κέρδισε η βλακεία. Η πίστη δίνει δύναμη, η τυφλή πίστη, όμως, σε κάνει φυτό. Καταθέτω δημοσίως την άποψή μου, 6 Ιουλίου έχουμε σήμερα, όσο συνεχίζεται αυτή η φάρσα δεν πρόκειται να πάμε βήμα μπροστά. Και για μερικούς αυτό μπορεί να είναι και κάτι καλό. Επιστροφή στις ρίζες, στις αυθεντικές αξίες, στο σωστό δρόμο. Να σφίξουν οι κώλοι. Μεγάλη αγκαλιά έχει αυτός ο ΠΑΟΚ, καλά το είπε το παλικάρι.

Σήμερα η επαγγελματική ομάδα του ΠΑΟΚ θα επισκεφτεί τον Ιερό Ναό του Ελατοχωρίου. Ούτε να γελάσω δεν αντέχω πια. Με ιδιοκτήτη της ΠΑΕ τον Ιβάν και προπονητή τον Άγγελο τι να γελάσεις, η Λουκά έμεινε να μπει στη θέση της Γκοντζάρεβα και κλείσαμε. Και μη με πει κανένας κομπλεξικό ή αντίχριστο, οι συγχωριανοί μου ξέρουν τι έχω κάνει εγώ για την Εκκλησία, εξαπτέρυγο από το Δημοτικό, έκοβα τα αντίδωρα με Θεία προσήλωση, κολλούσα τα αυτοκόλλητα για την Ιερά Πανήγυρη στους προσκυνητές, ο καλός Θεούλης ξέρει πόσο αμήχανα ένιωθα όταν έβαζα προσεκτικά το χαρτάκι στο στήθος των γυναικών, ύπαγε οπίσω μου, Σατανά.

Στο δρόμο για το γήπεδο, στο ύψος της Έκθεσης, συναντήσαμε μια ομάδα παπάδων κάποτε, με τον ΝΕ. Αρχίσαμε, με τις πεντάλφες στην πλάτη και τα κασκόλ, να τους φιλάμε τα χέρια, έναν προς έναν, κάθονταν κι αυτοί αμήχανοι και περίμεναν στη σειρά, την ευχή σου, πάτερ, ένας δε μας έδωσε την ευχή του, κοιτούσαν απορημένοι, τα είχε αυτά ο ΝΕ, έτοιμος για κωμωδία μια ζωή, καλή του ώρα.