ΠΑΟΚ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΚΑΨΟΥΝ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ. Ε, ναι, ρε φίλε. Δεν πάει άλλο.

Μας τα ‘χετε κάνει τσουρέκια τόσα χρόνια μ’ αυτό το σύνθημα σε κάθε ματς, που θέλετε το Δικέφαλο στον τάφο σας απάνω. Δε μιλάμε, δε μιλάμε, φτάνει πια. Ως εδώ. Δε θα περάσει ο ρατσισμός απέναντι σ’ εμάς που επιλέξαμε την αποτέφρωση. Α-πο-τέ-φρω-ση, λά-λαλά-λαλά. Εμάς, που αντί για τάφος μας περιμένει ένα βαζάκι. Τι να κάνεις στο βαζάκι, άντε να κολλήσεις κανένα αυτοκόλλητο του Συνδέσμου, τα μεγαλεία είναι για τους μελλοντικούς ενταφιασμένους.

Ο ένας θα φτιάξει πάνω στον τάφο του την Τούμπα, λέει, ολόκληρη. Ο άλλος μας ζήτησε ήδη να χαράξουμε τη φάτσα του Πάμπλο και να γράψουμε το τατουάζ του. Ξέχασε να μας πει αν το θέλει στα ελληνικά ή τα ισπανικά (ή στα ποντιακά, παίζει κι αυτό), σημείωσέ το, ξέρεις εσύ ποιος είσαι, να μας το πεις πριν είναι αργά και κάνουμε εμείς την επιλογή και στραβώσεις από ‘κεί πάνω. Υπάρχει άνθρωπος που δήλωσε πως θα αφήσει παραγγελιά για «μαύρο μάρμαρο», επί λέξει το είπε, μαύρο μάρμαρο θέλει, ναι, ρε, εννοείται, θα φέρουμε από την Αφρική κάνα τόνο για σένα, τα μάρμαρα εκεί πέρα βγαίνουν μαύρα από τον ήλιο.

Και τι δεν έχουμε πει γι’ αυτό τον τάφο μας. Βάλτε μέσα τα κασκόλ και τα διαρκείας. Τυλίξτε με με το πανί. Θάψτε με με τη φανέλα του Φραντζέσκου. Ρε μαλάκες, άστε τώρα τι θα πει η μάνα μου, εσείς φορέστε μου τη φανέλα του παικταρά. Ρε η μάνα σου θα μας κυνηγάει με το σκουπόξυλο, θα θέλει να σου βάλει το κοστουμάκι που είχες αγοράσει για τη συνέντευξη στην πολυεθνική που δε σε πήρανε πριν δέκα χρόνια κι από τότε δεν το ξανάβαλες, για την κηδεία σου το φυλάει στη ναφθαλίνη. Μη μασάτε, θα το γράψω στη διαθήκη μου, τελευταία επιθυμία, δε θα μπορεί να κάνει τίποτα. Ποια διαθήκη, ρε κάγκουρα, που το πιο πολύ που έχεις γράψει στη ζωή σου είναι το σημείωμα «ΕΠΙΣΤΡΕΦΟ ΑΜΕΣΟΣ» στο μαγαζί όταν φεύγεις διακοπές.

Για μας που θα γίνουμε στάχτη δεν έχει σύνθημα, ε; Τώρα θα έχει. Θα το φωνάζουμε με την Άννα, όλο και κάποιος θα το τραγουδήσει μαζί μας, θα γίνει άντεργκραουντ χιτάκι. Θα επεκταθώ άλλη φορά με τις τελευταίες επιθυμίες μου για τη μετά θάνατο διαδικασία (μουσική, συνθήματα, πυροτεχνήματα, ενδυμασία, όλα τα έχω σκεφτεί, όπως οι περισσότεροι, μην το αρνείστε) αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θέλω να σκορπιστούν οι στάχτες μου στην Τούμπα. Σε ματς. Πριν από ματς. Ας είναι και με τον Ολυμπιακό. Και να ‘χει αέρα. Βαρδάρη τρελό. Όποιος έχει δει το Μεγάλο Λεμπόφσκι, αντιλαμβάνεται πόσο εκδικητικός άνθρωπος είμαι.