Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης, με την πρώτη φορά που στήθηκε στα έντεκα βήματα απέναντι σε εκτελεστή πέναλτι σε ευρωπαϊκό ματς, έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας στην ιστορία του ΠΑΟΚ που απέκρουσε πέναλτι σε ευρωπαϊκό αγώνα και δεν έφαγε γκολ, μετά από 53 χρόνια ευρωπαϊκής ιστορίας, μετά από 177 ευρωπαϊκά ματς και μετά από 25 εκτελέσεις πέναλτι εναντίον μας σε αγώνες ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Ο μόνος που έμεινε στην προσπάθεια ήταν ο Ντάριο Κρέσιτς, πάλι κόντρα σε ρωσική ομάδα, αλλά το έφαγε από το ριμπάουντ της απόκρουσης στο πέναλτι του Βάγκνερ Λοβ, από τον Σεργκέι Ιγκνασέβιτς της ΤΣΣΚΑ. Τα πέναλτι που εκτελέστηκαν εναντίον του ΠΑΟΚ σε ευρωπαϊκά ματς:

Κι όμως, οι δεκαεννιά συνεχόμενες νίκες που τρέχει ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα (είκοσι εντός έδρας γενικώς, αν υπολογιστεί και το ματς με τον Λεβαδειακό στο Καυτανζόγλειο) από τον Αύγουστο του 2017 δεν είναι ρεκόρ. Δεν πλησιάζει, καν, το απόλυτο εντός έδρας ρεκόρ που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’70, το οποίο, με τη σειρά του, είχε καταρρίψει ένα μεγάλο προηγούμενο.

- Yes? Yes? You listen?
- Oh, of course it would be you.
- Yes! Mr. Agent, where are you, little jackal?
- I can’t hear you…
- Are you deaf? The deaf and the fart maker go besides the drums.
- The what? Listen, I’m in the middle of a meeting, so, you know…
- I know, I know. I will be short, I don’t want you to rise the blood to the head and hurt us nothing.
- Oh, well… I guess you’re calling about my client, Mr. Wernbloom.
- Eh, what other? To catch a high little talk about the weather?
- Ok, we’ll talk about Mr. Wernbloom and nothing else.
- Yes, yes. Wernbloom. But the Fifteenaugust is coming, are you grilling to come this year?

Τα μέλη ενός ιταλικού σωματείου εργαζομένων στη Φίατ (Fiat-Chrysler) ανακοίνωσαν πως θα απεργήσουν, διαμαρτυρόμενοι για τη συμφωνία της Γιουβέντους με τον Ρονάλντο και το ποσό που θα ξοδευτεί. «Είναι απαράδεκτο πως, ενώ οι ιδιοκτήτες ζητούν από τους εργαζόμενους της Φίατ να κάνουν τεράστιες οικονομικές θυσίες επί χρόνια, οι ίδιοι ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά ενός ποδοσφαιριστή». Η οικογένεια Ανιέλι είναι ιδιοκτήτρια του 30% της Φίατ και του 64% της Γιουβέντους. Χιλιάδες εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Φίατ στην Ιταλία βρίσκονται υπό (επιδοτούμενο από το κράτος) καθεστώς προσωρινής απόλυσης επί χρόνια, εξαιτίας της μη παραγωγής νέων μοντέλων.

O Tyler Honeycutt έφυγε προχθές από τη ζωή ως πρωτοσέλιδο, συγκλονίζοντας τον αθλητικό κόσμο με την αυτοκτονία του, που ακολούθησε την ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία όσο ήταν κλειδαμπαρωμένος στο σπίτι του, στην Καλιφόρνια. Έφυγε λίγες μέρες πριν κλείσει τα είκοσι οκτώ και μετά από μια ενδιαφέρουσα καριέρα σε Αμερική, Ισραήλ, Ρωσία και Τουρκία. Ο Honeycutt επισκέφτηκε μία φορά και το Παλατάκι, στο ματς του ΠΑΟΚ κόντρα στη Χίμκι του Ρίμας Κουρτινάιτις, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε για τελευταία φορά πριν τον θάνατό του. Ήταν Τετάρτη, 21 Ιανουαρίου 2015 και οι μετέπειτα νικητές του Eurocup πήραν τη νίκη σε ένα παιχνίδι που κανείς από τους λίγους παρόντες δεν θα ξεχάσει, καθώς στο τέλος του γράφτηκε μία Παοκτσήδικη σελίδα από αυτές που μόνο η συγκεκριμένη ομάδα ξέρει να γράφει, συνεχίζοντας την παράδοση δεκαετιών να εφευρίσκει διαρκώς νέους τρόπους για να χάνει έναν αγώνα μπάσκετ.

Τέτοια μέρα, πέντε Ιουλίου, τρία χρόνια πριν. Κυριακή. Τέτοια ώρα. Παίρνεις ένα μαχαίρι, κόβεις το στομάχι μου και το πετάς στα σκυλιά. Στην πλάτη μου, ένας μπόγος με ρούχα. Στην τσέπη, το κλειδί του σπιτιού της πεθαμένης γιαγιάς μιας φίλης. Δυο μπαουλοντίβανα, ένα τραπεζάκι. Καμίνι. Τα πράγματα είχαν πάει στο γκαράζ μιας άλλης φίλης -συσκευές, έπιπλα, ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, ό,τι είχαμε αποκτήσει στα είκοσι δύο χρόνια που είχαμε ζήσει μαζί. Αποκόμματα συναυλιών, αφίσες, κάρτες, ραβασάκια που ανταλλάσσαμε στο σχολείο, μουσικές, εισιτήρια του ΠΑΟΚ, φωτογραφίες, σκληροί δίσκοι. Κουκλάκια των παιδιών, τα παραμύθια τους, τα φορμάκια που φορούσαν μωρά. Μια ζωή πεταμένη σ’ ένα υπόγειο και σκεπασμένη με ένα θλιβερό, σκισμένο νάιλον να τα προφυλάσσει ποιος ήξερε για πόσο διάστημα. «Κάτι θα βρεθεί».

Η μοναδική «μικρή» χώρα που έχει κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο (δύο φορές) είναι η Ουρουγουάη. Κέρδισε τo πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας, το οποίο είχε φιλοξενήσει αριθμώντας, τότε, λίγο περισσότερους από δύο εκατομμύρια κατοίκους, όσους και το 1950, τη χρονιά που έγραψε το σπουδαιότερο έπος στην ιστορία του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου, το «Μαρακανάσου»: