Το Appetite For Destruction είναι απλώς ένα σπουδαίο άλμπουμ, δίχως να χρειάζεται εξηγήσεις -αρκεί μία ακρόαση. Αν η ακρόαση έχει γίνει τον καιρό της κυκλοφορίας του, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως μένει στη μνήμη ως μουσικό τατουάζ: Μπορεί να ξεφτίζει μέσα στις δεκαετίες που περνούν, αλλά δεν φεύγει ποτέ. Τραγούδια-γίγαντες της σύγχρονης ροκ, όπως το Welcome To The Jungle, το Paradise City, το Sweet Child o’ Mine (και το δικό μου αγαπημένο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, It’s So Easy) απλώς δεν γράφονται συχνά -το γεγονός πως γράφτηκαν και μπήκαν στον ίδιο δίσκο, αλλά και παίχτηκαν από τον πιο ταλαντούχο κιθαρίστα της εποχής και τραγουδήθηκαν από μία εκ των πιο χαρακτηριστικών φωνών, κάνει τον δίσκο ακόμα σπουδαιότερο στο σύνολό του. Κλασικό.

Η μυθολογία της μπάντας βοήθησε, στα τέλη του ’80, στην τοποθέτησή της ανάμεσα στα ιερά τέρατα του σύγχρονου ροκ. Σελίδες με άρθρα και συνεντεύξεις των μελών της που στήριζαν την αφήγηση των αλκοολικών, ναρκομανών, σεξομανών έως σεξιστών, βρώμικων τύπων που, μέσα σε όλα τα sex n’ drugs n’ rock and roll του καιρού τους κατάφεραν να τα μπλέξουν όλα τόσο επιτυχημένα που ξεχώρισαν από τον σωρό των ημιλιπόθυμων συγκροτημάτων που γέμιζαν τις νύχτες των θαμώνων στα αμέτρητα μπαρ του LA στη χρυσή του εποχή. Η σύντομη ζωή της, επίσης, τους επανατοποθέτησε σε ένα στενό χρονικό πλαίσιο και δημιούργησε την αίσθηση μιας ανεπανάληπτης ευτυχούς συγκυρίας: Αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, που σε εκείνα τα συγκεκριμένα πέντε χρόνια που μεγαλούργησαν με τις δύο, ουσιαστικά, ασύλληπτες σε έμπνευση δουλειές τους, δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ποτέ από τον μύθο τους και να επαναλάβουν, έστω και στο ελάχιστο, τη μαγική συνταγή.

Guns N' Roses - Appetite For Destruction (1987)

Welcome to the Jungle
It's So Easy
Nightrain
Out ta Get Me
Mr. Brownstone
Paradise City
My Michelle
Think About You
Sweet Child o' Mine
You're Crazy
Anything Goes
Rocket Queen